Natuurlijk ben ik er nog Jaren waren genoeg ik ben geworden wat jij mij vroeg jij bent in mij gekropen en het was jouw schuld die ik droeg Maar ik heb me vrijgekocht met een verachtelijk schrijven en er hoogverraad achter gezocht maar daardoor in leven blijven is beter als altijd met haat vervuld verloste mij van het gedrocht Ik zie jou nu staren en zoeken naar die blik een oogopslag ontwaren waar ik niet meer voor terugschik ik zal je nog wel willen helpen maar wil ik jou gewoon niet sparen? Zo probeert het leven ons voor te zijn maar ik loodste ons vooruit ik vind dit tijdsspringen nu zo fijn dat ik nu zelfs op zon stuit en zie jouw daar zoeken dood, die ik ondermijn